A jak Ambicja

A jak Ambicja

AMBICJA MENEDŻERA

Każdemu potrzebna jest ambicja, to ona daje motyw i napęd do działania, do stawiania sobie trudniejszych celów i wytrwałego dążenia do ich realizacji.
Ambicja to młyn naszych sukcesów, jak mówił jeden z moich kolegów. Pod jej ciśnieniem dokonujemy rzeczy, które wydają się nam na co dzień nie do osiągnięcia, przełamujemy swoje lenistwo, wygodę, bezpieczeństwo, wychodzimy ze strefy komfortu. Czy menedżerowie potrzebują ambicji?

Kiedy pytam o to na szkoleniach natychmiast otrzymuje odpowiedź, że pytanie moje jest retoryczne i niepoważne, bo oczywiste jest, że menedżer potrzebuje ambicji jak miecza, serca, inteligencji, odwagi, decyzji.

Ambicja jest jedną z kompetencji mierzonych i oczekiwanych w systemach ocen i rozwoju w organizacji. Jest oczekiwaniem, że w myśleniu i działaniach menedżera będzie widać jego ambicje, wspierającą rozwój organizacji.

Czym jest ambicja?
Z jednej strony jest dążeniem do sławy, uznania. Z drugiej dumą, opartą na stawianiu sobie celów – wyzwań, dążeniem do rzeczywistych osiągnięć, wymagających wyjścia poza to co dla nas jest proste i znane.

Ambicja ma według mnie:
•    swoją dobrą i złą stronę
•    kierunek,
•    treść,
•    siłę
•    ekologię

Dobra i zła strona ambicji to na ile ona służy mnie i tym, z którymi jestem, tym dla których coś robię; czego przysparza więcej – dobra i satysfakcji, czy pychy i frustracji.
(Ambicja może być sposobem jedynie na triumfowanie nad innymi, zamiast sposobem na triumfowaniem nad sobą z przeszłości, z wczoraj).

Kierunek ambicji to miejsce do którego nas ona prowadzi – pomiędzy sławą, a dobrymi relacjami z innymi; blisko lub daleko od ludzi, od bliskich.
(Ambicja może oddalać nas od ludzi – czasem tak pędzimy „do góry”, że nie zauważamy, że innych już za nami nie ma).

Treść ambicji to cel – to co chcę osiągnąć i po co, do czego zmierzam i dla jakich wartości, wychodząc jednocześnie poza swoją strefę komfortu, poza granice tego co osiągam łatwo, ryzykując często spokój i ciszę.
(Ambicja czasem jest jak jeździec bez głowy – robisz coś np. żeby się pokazać, lub z innych zewnętrznych pobudek).

Siła (motywacja) ambicji to ilość energii, wytrwałości, pokory, cierpliwości i elastyczności, determinacji, pasji jakie mam w sobie w dążeniu do celu.
(Mamy ambicje, ale nie jesteśmy gotowi dołożyć do nich swojej pracy).

Ekologia ambicji to, określenie na ile ona służy mnie, moim bliskim; na ile służy wartościom ważnym dla mnie i dla innych, a na ile jej realizacja zakłóci, zniszczy te  wartości.
(Czasem ambicja nie pozwala nam przestać, mimo że byłoby to mądre, bo szkody zaczynają przeważać nad korzyściami).

Jakiej zatem ambicji potrzebują menedżerowie?

•    Dobrej, która daje dumę i satysfakcję,
•    Pomocnej, która wspiera jednocześnie działanie i wyniki, rozwija nas i nasze relacje międzyludzkie,
•    Mądrej, która jest efektem analizy i wewnętrznej decyzji, rozpoznania wartości celu i drogi,
•    Silnej, która wie czego chce, jest gotowa na ryzyko, wysiłek, błędy i chwile słabości, ma pomysły jak obejść przeszkody,
•    Ekologicznej, biorącej pod uwagę dobro wszystkich będących pod jej wpływem, żeby bilans wartości był dodatni,
•    Pozytywnej, która daje przyjemność, radość działania, wypełniający płuca ożywczy smak sukcesu.

Zapraszam do dialogu o ambicji w ogóle i ambicji menedżera.

Jerzy Pocica